„Bycie po prostu przeciętnym miastem to za mało. Ambicja to siła napędowa miasta. Łatwo jest budować drogi i kanalizację, najtrudniej jest zadbać o tkankę społeczną. Nie chodzi tylko o pieniądze, ale o to, o czym marzymy i czego pragniemy. Tworzenie kreatywnego miasta to etos, w ramach którego ludzie mogą działać z wyobraźnią. Kreatywne miasto, to miasto najlepsze z możliwych”, przekonywał w MCK Charles Landry, światowy autorytet w dziedzinie wykorzystania wyobraźni i kreatywności w polityce miejskiej. Od wielu lat współpracuje z decydentami i liderami, by zwiększyć potencjał miast poprzez wyzwalanie kreatywnego myślenia wśród mieszkańców. Landry wraz z Jonathanem Hyamsem zaprojektował Creative City Index – narzędziedo pomiaru, analizy i oceny stopnia innowacyjności miast i ich zdolności do adaptacji globalnych zmian. Badaniu takiemu poddany zostanie również Kraków.

Podczas swojego wystąpienia Landry sformułował wnioski dla Krakowa. „To miasto wysokiej kultury. Pamiętajcie, że trzeba się starać być nie najlepszym miastem na świecie, ale najlepszym miastem dla świata. Płynąć z prądem zmian, nawet jeśli jest on rwący. Należy połączyć naukę z biznesem, sięgnąć poza dychotomię tradycji i innowacji. Kraków musi być nie kuratorem, ale kreatorem treści. To wszystko pozwoli stwierdzić, że Kraków jest ciekawym miejscem – przekonywał Brytyjczyk podczas wykładu „Kraków – miasto ambicji – Podążajcie za zmianami, pozostając sobą!” – Oto wyzwanie, które autor popularnej książki „Kreatywne miasto” zadedykował krakowianom.

„Kraków dowiódł, że poprzez klasę, bogactwo i różnorodność swego dziedzictwa kulturowego symbolizuje tu, nad Wisłą istotę cywilizacji europejskiej i jej trwanie. Jest pod tym względem bardzo przekonujący. Choć Polska tyle razy zmieniała granice, Kraków zawsze był polski, a zarazem otwarty na świat. Tutaj nie tylko importowano różne wzorce, ale także twórczo je przetwarzano. To właśnie tu spotkały się trzy różne koncepcje Środkowej Europy: hanzeatycka, jagiellońska i habsburska, którym miasto zawdzięcza trzy okresy swego największego rozkwitu cywilizacyjnego. To dlatego mamy tutaj największy plac hanzeatyckiej Europy, toskański Wawel, habsburski rdzeń miasta przełomu XIX i XX wieku i Kazimierz, na którym ulica Bożego Ciała krzyżuje się z ulicą Rabina Meiselsa. Kraków to okno Polski na Południe. Jest polską racją stanu, aby wzmacniać tę rolę Krakowa w Europie Środka” uważa prof. Jacek Purchla.

Jaka miałaby być więc polityka kulturalna miasta wspierająca rozwój kultury? Zaufanie i współpraca pomiędzy instytucjami oraz zaangażowanie obywateli we współtworzenie kultury i w politykę kulturalną to podstawa, mówili uczestnicy dyskusji zamykającej konferencję pt. Miasto i kultura. W Krakowie, mieście licznych festiwali, m.in. tych realizowanych w ramach marki 6 zmysłów i pochłaniających duże środki publiczne, te kwestie są szczególnie istotne. Jak podkreślał Robert Piaskowski, nie chodzi bowiem o festiwalizację kultury i miasta w rozumieniu budowania marki miasta, ale sytuację, w której festiwale stają się platformą współpracy tworzącymi mosty i porozumienie.